அபத்தக்கனா

அந்த வீதியில் உணவகங்களே இல்லை
மிகப்பிடித்த நீலக் கமீசணிந்து
பசியோடு அலைகிறேன்
வீதிமுனையில் ஒரு திடீர்ப்புகைபோல் தோன்றி
என் விரல்பற்றி மருந்தகமொன்றுள்
அழைத்துச் செல்பவளை
என்றோ திரையில் பார்த்த ஞாபகம்
இப்போது பிரபல தையலகம்
இருக்கும் இடத்தில்தான் அந்த மருந்தகம் இருந்தது
அவள் ஏன் சீசா நிரம்ப
மாத்திரைகள் வாங்குகிறாள்
விற்பனையாளர் என்னை பற்றி
அவளிடம் ஏதோ வினவுகிறார்
பதிலுரைக்காது என்னை இழுத்துக் கொண்டு
அதே வீதியில் விரைகிறாள்
பசி இன்னும் நெருக்குகிறது என்னை
அவள் கரம் போலவே
சிறுகடையொன்றின் முன் நிற்கிறேன்
அவளின் இழுப்பிற்குச் செல்ல மறுக்கிறேன்
கண்ணாடிக் குடுவை மிட்டாய்கள்
எனக்கு முற்றிலுமாய் மறுக்கப்படுகின்றன
என்னைப் போன்றே சில சிறுமிகள்
கற்களோடு கடைவாசலில்
என் கையிலும் ஒரு கல் திணிக்கப்படுகிறது
கடை உரிமையாளன்
மிகுந்த சிவந்த நிறமாய் இருந்தான்
நானெறிந்த கல் அவன் கபாலம்
பிளந்ததும் கடையில் தீப்பிடித்தது
கருகிய வாசம் நுகர்ந்துகொண்டே
காவல்துறையிடம் வாதிட்டுக் கொண்டிருந்தான்
என் இந்நாள் காதலன்
அந்தக் கடையின் மிட்டாய் மிகுந்த ருசி
தற்போது அதை இழந்துவிட்டதற்காய்
மிகவும் வருத்தப்பட்டான்
நான் ஏன் எவர் விழியிலும்
சிக்காமல் இருக்கிறேன்
பசியோடு நித்திரைக் கொள்வதுதான்
எத்தனை
ஆபத்தாகவும் அபத்தமாகவும்
இருந்து விடுகிறது
என வியந்து கொண்டே
பசியினால் தளர்ந்து கடைகளைக்
கடந்துச் செல்கிறேன்
மாத்திரை சீசாக்காரி விழிகள் குத்திட்டு
படுக்கையில் இறந்து கிடக்கும் காட்சியுடன்
தினத்தாள் கடையொன்றில் தொங்குவதை
நான் கவனிக்கவே இல்லை