விடம் தாங்கும் சட்டைகள்

கொவ்வைக் கொடி
பின்னிய வேலியின்
கூர்முனையில் தொங்கி
வெயில் பருகி
கிடக்கும்
அந்தச் சட்டையின்
சிறு இழைகளில்
பனிச் சொட்டாய்
வடியும்
கால வெளியின்
சுவரெங்கும்
தடம் பதித்துச்
செல்லும்
அந்த ஊமை உயிரை
பின்தொடர்ந்து
செல்கையில்
கழிவிரக்கம் சுமந்த
நொடியொன்றில்
நா நீட்டி 

விடம் கக்கி
சட்டை உரித்த
மேனி தாங்கி
வேறொரு யுகம்
புகுந்து
மறைந்து போகும்
அதுவும்