விழுந்து உருளும் வெயில்பழம்

சிகப்பு விளக்கு ஒளிர்வதை
தொலைவில் இருந்தே
கண்டுவிட்டதும்
வெயிலை வடிகட்டி ஒழுக்கியிருந்த
மரத்தின் கீழ் நிற்கிறீர்கள்

நடைபாதையில் முகம்மூடிப்
படுத்துக்கிடக்கும் உருவத்தின்
வெளித்தெரியும் பாதங்கள்
ஆணுடையதுதானோ எனச்
சந்தேகிக்கிறீர்கள்

நேற்றைய மழைநீர் தேக்கியிருந்த
சாலைப்பள்ளத்தின் விளிம்புகள்
சமீபத்தில் உங்களைச் சலனப்படுத்திய
பெண்ணின் காதுமடல் வளைவுகளை
உங்களுக்கு நினைவுறுத்துகிறது
ஒரு பெருவாகனம் காதுமடல்களின்
மீதேறி முன்னே செல்கிறது

கண்ணாடிச்சில்லுகள் பதித்திருந்த
சுற்றுச்சுவரை காயமில்லாது கடந்துவிடும்
முறைகளை யோசிக்கிறீர்கள்
இரத்தம் என்பது
சாகசங்களின் தேவன்
என முடிவு செய்கிறீர்கள்

சுவரில் ஒட்டப்பட்டிருக்கும்
இறுதியஞ்சலி வாசகங்களைக் கண்டு
மெல்லியதாய் புன்னகைக்கிறீர்கள்
உங்களைக் கண்டு வாசகங்களின்
மேல் இருப்பவனும் புன்னகைக்கிறான்

தேர்ந்த போர்வீரன் போல்
எண்கள் முன்னோக்கி ஓடுகின்றன
பெரும் இரைச்சலுடன் விழிக்கும்
மிருகம் போல்
வாகனங்கள் உறுமுகின்றன
நீங்கள் நகர்ந்து வேகம் கூட்டுகிறீர்கள்

அத்தனை நேரம்
உங்கள் உச்சியில்
வெயில் கொண்டு
மரம் எழுதியிருந்த
அந்த மஞ்சள் ஓவியம்
ஒரு கனி போல்
சாலையில் விழுந்து
உருள்கிறது