காதற்பூரிப்பு

அவ்வளவு அழகாய் 
வர்ணிக்கிறாய் அவளை 
சொல்லோவியமாய் 

கொவ்வைச் சிவப்பு 
பொன் மஞ்சள் 
அடர் கருமை 
சுழிந்த நீலம் 
படரும் பசுமை 

காதல் பித்தேறியவன்
தோழியாய் இருப்பதுவும்
ஏதோ வகை சுகம்தான்

சொற்களின் இடையில்
வழிந்தோடும் உன்னை
அவள் மட்டுமே
சேகரிக்க இயலும் போலும்

நானே அனுமானிக்கிறேன்
அழகிய உருவமொன்றை
ஏதோ வினவ
உனைக் காண நிமிர்கிறேன்

தான் என்ற ஏதுமின்றி
நீயே அவளாகி
பூரித்து நிற்கிறாய்