அவள் அறையெங்கும் அவன் வெளிச்சம்

பெருந்தெய்வங்கள் ஆற்றும்
தவம் போல்
நிகழ்ந்து கொண்டிருந்தது
அது

காட்டு வெள்ளத்தில்
புரண்டு வந்து கரை சேர்ந்த
பூக்குவியலின் மேல்
கண்டேன் அவர்களை

ஒலிகளனைத்தும்
ஸ்வரங்களாகி மீண்டன
குவியலும் அசைந்தபடிதான்
இருந்தது

கனன்று வீசிய மணத்தில்
வனம் மதம் கொண்டது
மிரண்டு பதுங்கிய
விலங்குகளின்
மயிர் கூச்செரிப்புகளில்
சுருண்டு கொண்டது காலம்

கந்தர்வர்களின் காதல்
தாளாது
அழுந்தி எழுகிறது
நிலமும் நிலம் சார்ந்த அனைத்தும்

சீற்றங்கள் பெருகியதும்
ஈரங்களின் வெம்மை
கூடுகிறது காற்றிலும்

இருள் போல்
கவிந்துவிட்ட
மோனம் கனத்து
அவ்விடம் அகல
முற்படும் கணம்
ஒளி வெள்ளம்

அவள் அறையெங்கும்
அவன் வெளிச்சம்