மஞ்சள் கீதங்கள்

கனவுகளென்றால்
அச்சம் கொள்பவளை 
அறிவீரா

புத்தக அலமாரியிடுக்கில்
இரவுகளைப் புதைப்பவளை
கனவுகள் விரட்டிவருவதாய்
உறுதியாய் நம்புபவள்

புனைவுக் கதைகளுக்குத்
தன்னை ஒப்புக்கொடுத்திருந்த
நல்லிரவொன்றில்
தன்னிச்சையாய் சிக்கிக்கொண்டனள்
வழமைக்கனவில்

வெளிறிய முகத்தோடு
பூங்காமூலையிலிருந்து
அந்த மஞ்சளுடைச் சிறுமியை
வெகுநேரம் அழைத்தபடியிருந்தாள்

வழமைபோல் ஏனையோர்
அவளைப் பைத்தியமாய்
சித்தரித்துச் சிரித்தனர்
அவர்தம் விழிகளுக்கு
புலப்படாதிருந்தச் சிறுமியை
தொடர்ந்து விளித்தனள்

அருகில் வந்தச் சிறுமி
வழமை புன்னகையுதிர்த்து
பெருமரம் பின் மறைந்தனள்

வெள்ளி முளைக்கத்துவங்கிய
நேரம் கண்ணீருடன்
அலறி எழுந்தவள்
நினைவிலிருந்து நழுவிய
ஏதோவொன்றை
இழுத்து அணைத்துக்கொள்கிறாள்

அது சன்னமாய் ஒலிக்கத்
துவங்குகிறது
இறுதிநாளில்
மஞ்சளுடை அணிந்திருந்த
அவள் மகவின்
கீதங்களை